قرائتی بزه دیده مدار از الگوهای توانبخشی از منظر بزه دیدگی ناتوانان

این نوشتار درپی آن است تا مدل های توانبخشی در پرتو رویکردی افتراقی نسبت به بزه دیدگان مبتلا به ناتوانی و با تأمل بر خصیصه آسیب پذیری آنان را بررسی نماید. مادامی که مدل های توانبخشی از منظر مطالعه ای میان رشته ای و به منظور بازتوانی ناتوانان بزه دیده مورد بازاندیشی قرار نگیرند، بهبود وضعیت این بزه دیدگان آسیب پذیر نه امکان پذیر خواهد بود و نه موفق. بدین سان، نگارنده بر آن است تا از رهگذر ارائه ی قرائتی بزه دیده مدار از مدل های اجتماعی، اقتصادی و پزشکی توان بخشی، آسیب شناسی آنها و با اجتناب از یکسویه نگری، جهت گیری این مدل ها را به سمت ارتقای جایگاه ناتوانان بزه دیده نماید. بی تردید، جلوگیری از به محاق گراییدن جایگاه ناتوانان بزه دیده جز از رهگذر توانمندسازی آنان در پرتو تمهیدات توانبخشی در راستای ترمیم لطمات وارده به ناتوانانی که در پی تجربه بزه دیدگی، متحمل آسیب مضاعفی گردیده اند و چه بسا نیازمند حمایت مضاعفی نیز می باشد، میسر نخواهد بود. از این رو، در این نوشتار کوشش گردیده تا الگویی جدید از تفکر در خصوص مدل های توانبخشی در چارچوبی قانونمند و با تأکید بر حمایت خاص از ناتوانان بزه دیده ترسیم گردد.